Afgelopen zomer heb ik in Zweden geleerd dat slecht weer niet bestaat. Wel slechte kleding. Man, wat is het daar mooi. En wat kán het er regenen. Twee dagen zat ik met vrouw en kind opgesloten in onze camper. Die 16 m2 viel tegen, het weerbericht ook… Dus hup, naar de Biltema (beste winkel ooit!) en het hele gezin in een regenpak gehesen. Topvakantie gehad.
Zo is het ook binnen een bedrijf: goede ideeën worden niet vanzelf een succes. Er is altijd effort voor nodig. Dat kan zijn: meters maken. Want alleen oefening baart kunst. Dat kan een kwestie van doorzetten zijn. Want alleen de aanhouder wint. Of dat kan zijn: je aanpassen aan je omgeving, zoals we in Zweden deden.
Edison vatte in die geest succes samen als:
1% inspiratie, 99% transpiratie. Ik zou die formule graag iets aanpassen. Naar 1% inspiratie, 49,5% transpiratie en 49,5% motivatie. Omdat je nergens toe komt als je het niet écht wil. En dan vaak nóg niet als je het in je eentje moet doen.
Begin september liep ik de Jungfrau Marathon. In het rijtje marathons valt deze in de categorie ‘heroïsch’. Je trekt over 3 bergen: de Eiger, De Mönch (ja, ja!) en de Jungfrau. Enorme hoogtemeters (2.000 meter!), smalle rotspaadjes, diepe afgronden… Doodeng en minstens zo zwaar. Er wordt weinig gerend, veel geploeterd. Ik deed ‘m eerder al eens, 5 jaar terug. Toen met een collega, nu met mijn zoon van.
Voordat je start, weet je gewoon: dit wordt afzien. Je weet ook: er is een finish en die kan ik halen. En je weet niet wat, wanneer, waar of hoe, maar het is zeker dat je ergens langs de route iets onverwachts voor je kiezen krijgt.
Bij mij was het kramp op de Mönch (geen grap).
Maar ik kachelde door, m’n zoon eindeloos ver voor me uit. Rond de boomgrens keek ik non-stop vooruit naar die finish. Ik moest en zou er komen. Na een paar kilometer verdween de pijn. Hallelujah. M’n zoon kwam ik rond de 32 km weer tegen. Vloekend, gevloerd. Ik sjorde ‘m overeind en op elkaar leunend kwamen we dan toch over die streep. Samen. Zo mooi.
Ondernemen heeft vaak veel weg van de Jungfrau uitlopen. Ik leun op mijn beurt vaak op mijn compagnon, mijn team. Dat doe ik met trots.
Wetende dat het bij uitstek past binnen de formule voor succes: bovenop het oefenen, het doorzetten, het aanpassen, de inspiratie en je in het zweet werken. Dat is misschien wel het mooiste aspect van de vergelijking tussen topsport en ondernemen: je wint nooit alleen.
