Later zag ik mijn opa ouder en fragieler worden. Hij was iemand die moeite had met de razendsnelle ontwikkelingen, op elk gebied. Hij was te gewend aan het leven van vroeger, waarin eigenlijk alles mocht en kon. Een gordel in de auto deed hij alleen maar om zodat het hinderlijke piepje stopte. Van BOB wilde hij niks weten, want hij kwam uit de tijd dat er nog geen blaastest was. #MeToo heeft hij niet meer meegemaakt, maar was niks voor hem geweest. Dat neem ik hem zeker niet kwalijk, zo ging dat vroeger. Hij is inmiddels overleden en ik mis hem.
En ik denk dat de geschiedenis zich herhaalt. Ik doe nu dingen die voor mij heel normaal zijn, maar voor bijvoorbeeld mijn dochter, The Next Generation, soms moeilijk te begrijpen zijn. Terwijl ik niet beter weet, omdat ik ermee opgegroeid ben. De welbekende kloof zal altijd blijven bestaan. Mijn opa komt uit 1928 en mijn dochter uit 2005. Daar zit 77 jaar tussen. In die tijd is er ongeloofeijk veel veranderd. Mijn vader (‘48) en ik (’74) zitten daar natuurlijk nog tussen. Maar hoe blijf je bij in de tijd? Ik denk dat het niet te doen is. De ontwikkelingen gaan te snel. We merken het allemaal. Ook The Next Generation van nu wordt vroeg of laat ingehaald. Misschien wel sneller dan ze denken.
Een hele fijne zomer en veel leesplezier.
Martijn van Dalen
Uitgever Amstelland INTO business